woensdag 15 december 2010

sacramentum






foto's: js 1984

ite missa est: voorlopige slotoverweging


Het kerkje van Chanet heeft de tijd op wonderbaarlijke wijze getrotseerd.
Het dorpje is al lang uit de geschiedenis verdwenen, maar het kerkje staat er nog steeds.
Voor mij is het een toonbeeld van de kracht van simpele waarden en waarheden.

In deze, onze, tijden van chaos, transformatie en katharsis is het goed om te rade te gaan bij vertrouwde tradities uit ons verleden die ons kunnen helpen om beter uit deze woelige periode te komen.

Mindfulness, een techniek geleend uit het (zen)boeddhisme, is een prima start om weer contact met ons innerlijke zelf te krijgen.
Bidden is een beproefde methode om ons innerlijk in contact te brengen met het goddelijke in, om en boven ons.
Verder zal in de maatschappelijke relaties, ook en vooral in de kleinmenselijke en dagelijkse verhoudingen weer het fundamentele gebod van Naastenliefde -tegenwoordig in navolging van Karen Armstrong ook wel aangeduid met Compassion- een uitgangspunt moeten worden. Dit fundamentele sociaal en menselijk gebod is terug te vinden in alle grote wereldgodsdiensten.
Het is het enig mogelijke antwoord op het verwoestende consumentisme, egocentrisme en
asociaal individualisme die de kernwaarden lijken uit te maken van de huidige "samen"leving.

Een herwaardering van kleinere maatschappelijke en politieke verbanden, met een economie die weer op kleine menselijke maat is gestoeld, is voor mij een duidelijk
en noodzakelijk gevolg.

Menselijke maat en compassie.
In Godsnaam.