V: Point d’orgue
Het orgel is van basalt,
de adelaar zoekt cantilenes
in de spleten.
Dit is een stenen sarcofaag
waar oude angsten doven
waar men bidden leert
met opgeslagen ogen
en niet weet van kathedralen
met glas in lood en spitse bogen.
De voegen zijn van leem
toegesmeerd met zweet en tranen.
Zo dicht en klein dit stenen kribje
dat geen gebed een echo heeft.
Maar elke psalm die oostwaarts keert
onder deze ronde bogen heen
krijgt een tweede stem van boven mee
en de rotsen galmen:
orgelpunt van naast de tijd.
(foto: eniko.pascal)
