Eglise de Chanet

Alle natuur- en macrofotografie en tekening Basilica:
Marlies Prieckaerts

Andere fotografie:
zoals vermeld

Alle teksten en poezie:
Jan Smulders

De blogteksten staan in chronologische volgorde!

ergens in de Cantal

Hoog in de bergen van de Cantal, au bout du monde zoals het daar heet, ligt een bescheiden ogend kerkje. Vermoedelijk daterend uit de IXe eeuw en sindsdien slechts een klein beetje uitgebreid.
Het is een robuust en stevig gebouw dat uitziet op het oosten, over de machtige loofbossen en ravijnen van de streek. Volgens de archieven is het in 924 ingewijd.
Van binnen uiterst sober en ingetogen, veel meer als een rudimentaire doopvont en een altaarsteen is er niet. Het dorp dat erbij hoorde is totaal verdwenen, een van de vele villages disparus in Frankrijk en Belgie; meestal werden de dorpen verlaten door een epidemie of reeksen misoogsten. Het frappante is dat van dit dorpje, op de kerk na, helemaal niets meer te vinden is.

De ligging, de omgeving en de serene eenvoud van het kerkje geven al snel een soort van religieus oergevoel dat slechts weinig kan verschillen van wat de kerkgangers hier eeuw na eeuw hebben gevoeld. En wat toen nog een normaal deel van het leven was.

Het kerkje is gewijd aan Saint Julien, een romeinse soldaat die vanwege zijn geloof is onthoofd (304 na Chr.); rondom zijn persoon is het Christendom in de Auvergne opgebloeid.

Met dit blog wil ik iets van de sfeer en de inwerking van deze kerk en de plek waar ze is gebouwd weergeven.
Als eerbetoon en als herinnering, wellicht herinnering aan een mogelijke toekomst.

In elk geval een album in woord en beeld.