III: Saint-Julien, saint-patron

Verlaten harnas

ziet de arend

cirkelend

tot het Woord

wordt ontwaard

achter steen.

Ecclesia,

bidden en bouwen

de vuisten gevouwen

het Latijn klinkt vertrouwd.

Vanachter de sneeuw

kwam een soldaat

om te helpen

om te stichten

om te leren

dat men soms het leven laat.

Hij boog de bergdemonen

en knielde:

temde de angst

met namen.

.

Zoals oevers

het wildste water sussen

in de vouwen van meanders.

IV: Comme un buron

Schuur voor een kudde

of voor graan na de winter:

op rots overleven

maakt spaarzaam en waaks.

Uit een steen het altaar,

een kuiltje de vont

en net genoeg licht

gelaten

om elkaar te zien

de handen gevouwen.

De muren zijn dik

maar buigen devoot

over het herkauwend vee.

Kiemgraan na de kou.