De foto's van Chastres of beter: Chanet, laten een stokoud Romaans kerkje zien, Au bout du Monde zoals het daar heet, dat me toen ik het bezocht, een enorm gevoel van religiositeit
bezorgde.
Bovenop een helling, en uitkijkend op een vallei met oude loofwouden.
Als een gestrande ark ligt ze daar.
Zonder cement gestapelde stenen,plakken in elkaar gehangen leisteen als dakbedekking.
La bell' endormie.
Het raampje achter het monolitische altaar op het Oosten gericht.
Buiten dat altaar was er alleen nog een oersimpele doopvont:
een rechthoekig rechtopstaand rotsblok met een kuiltje voor het doopwater.
Ik was diep ontroerd door de eenvoud en de kracht van het geloof dat uit deze plek sprak.
Vele jaren later (toen ik de dia's terugvond) heb ik een gedichtencyclus geschreven voor dit kerkje en de mensen die het bouwden en er samenkwamen.
Frappant is dat de veldschuren -burons geheten- in dat deel van de Auvergne, dezelfde basisvorm hebben.
De beide bovenstaande foto's laten een Buron en zijn naaste omgeving zien.
Een interessante site met veel wetenswaardigheden over het leven in die tijd is:
http://cantalroman.free.fr/Histoire/quotid.htm#aper%C3%A7us
Volgens de historicus en streekkenner Pierre Moulier had de Kerk uit de vroegromaanse tijd met name de volgende functies:
maison commune, lieu de refuge, entrepot, cimetiere (aussi terre d'asile) en natuurlijk was het ook de plaats voor de toediening van enkele sacramenten: doop, huwelijk, eucharistie.
Belangrijk was dat het een maison du peuple was, dichtbij de mensen dus.
